بعد از حدود یک سات کوه پیمایی در طبیت جنگل الیمستان، به سطح مسطحی می رسیم که گاو سرا نام دارد. در گشته دامدار ها در فصل تابستان که به ییلاق می آمدند، قسمتی از جنگل را خالی از درخت می کردند تا بتوانند دامهایشان را در آنجا نگهداری کنند. گاوسرا یادگار آن دوره است. بد از رسیدن به آنجا استراحت می کنیم و چای هیزمی می خوریم و بعد از آن کسانی که به پیاده روی بیشتر علاقه مندند، به همراه لیدر برنامه، مسیر جنگلی زیبا و بکری را کوهپیمایی می کنند. این مسیر که بیشتر توسط کوهنوردان استفاده می شود، مسیر صعود به قله 2000 متری امامزاده قاسم است. اما ما تا منطقه ای به نام پرچین بیشتر صعود نمی کنیم. نقطه ای که مرز بین کوه و جنگل است و آخرین درخت جنگل در آنجا روییده است.
کسانی هم که در گاوسرا می مانند، یا از مناطق اطراف عکاسی می کنند، و یا با بقیه ی همسفران مشغول بازی های گروهی می شوند. بضی ها هم راحت می خوابند. آنها اتقاد دارند خوابیدن در طبیت، آن هم در این هوای لطیف از هر چیزی بیشتر می چسبد. یک سری هم عاشق آتش اند. دائم کنار آتش راه می روند و چوب و زغال ها را بالا و پایین می کنند. بعد از بازگشت گروه و صرف نهار، بین سات 3 تا 4 آماده ی بازگشت می شویم، در مسیر بازگشت، در جاده هراز، در رستورانی که صبحانه خورده بودیم، برای پذیرایی صرانه حاضر می شویم. اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، بین سات 9 تا 10 به تهران می رسیم. هر فصل الیمستان به نحوی زیباست.
در صفرهای طبیعت گردی ژیوار، جنگل الیمستان را هم قرار دهید و آخر هفته ی خود را با ما سپری کنید
