با اینکه دیرتر راه افتاده بودیم ولی اولین گروهی بودیم که به رستوران رسیدیم منوی صبحانه نیمرو، املت، کره عسل، سرشیر و عسل و... بود. بعد از صرف صبحانه دوباره به سمت جاده پل سفید- سنگده حرکت کردیم. با رفتن به روستاي سنگده و گذر از صنايع چوب و كاغذ آن منطقه كه بعد از روستا مي باشد به جاده جنگلي بر مي خوريم.حدود ساعت ۱۲ بعد از گذشتن از جاده های پر پیچ و خم خاکی و پر از درختان راش به محل پیاده شدن رسیدیم و پیاده روی در بین درختان راش شروع شد. درخت راش که یکی از با ارزش ترین درختان کشوران به حساب می آید، عمدتا در ارتفاعات جنگل های شمال یافت می شود و حتی در ارتفاعات بیش از دو هزار متر از سطح دریا می توان جنگل های خالص آن را یافت.می توانستیم زیبایی فوق العاده پاییز را با تمام وجود حس کنیم، برگ های زرد، نارنجی، قهوه ای و قرمز و راه رفتن روی برگ های درختان و صدای خش خش برگ های راش لذت زیبایی پاییز را صد چندان می کرد.
هوا فوق العاده خوب بود و نیازی به بادگیر و بارانی نداشتیم. بعد از تقریبا ۱ ساعت پیاده روی به دشتی رسیدیم و از چشمه ای که در آن نزدیکی بود برای چایی آب برداشتیم، در نزدیکی دشت قله خيرونرو را می بینیم (خيرو به معني چشمه كم آب و نرو به معناي چشمه پر آب در زبان محلي مي باشد) كه اكثرا آن را به نرو مي شناسند. بعد از کمی استراحت به سمت جنگل برگشتیم و برای صرف ناهار جای مناسبی پیدا کردیم، با رعایت احتیاط های لازم برای درست کردن چایی ذغالی آتشی درست کردیم. بعد از خوردن ناهار و چایی ذغالی دور آتش شعر خوانی گروهی داشتیم و بعد از آن جمع کردن وسایل و حرکت به سمت میدل باس. گروهی از دوستان مقداری از مسیر برگشت را پیاده پیمودند تا از طبیعت و زیبایی های پاییز در بین درختان راش لذت بیشتری ببرند. بعد از سوار شدن دوستان و گذشتن از جاده خاکی روستای سنگده به سمت تهران برگشتیم، در بین راه توقفی برای استفاده از سرویس بهداشتی و پذیرایی بین راه داشتیم. حوالی ساعت ۱۱ شب به موسسه رسیدیم و خداحافظی با دوستان خوبی که روز خاطره انگیزی را در کنارشان گذرانده بودیم.
