منطقه تنگه واشی به دلیل تلفیق آثار تاریخی آن با طبیعت شگفت انگیز، یکی از مهمترین مجموعه های گردشگری استان تهران است. از جمله آثار تاریخی این منطقه میتوان به بقایای یک برج آرامگاهی قبل از ورود به تنگه در سمت راست اشاره کرد که متعلق به قرون میانی اسلامی است و محوطه ای باستانی پیرامون آن وجود دارد. در ابتدای ورود به تنگه ی اصلی، اگر کمی دقت کنید در سمت چپ بر سینه ی صخره، بقایای یک حجاری ناتمام دیده می شود. همچنین در قسمت سمت چپ تنگه و بالای کوه، قلعه ای متعلق به پیش از اسلام وجود دارد اما مهمترین اثر تاریخی این مجموعه نقش برجسته ای است که در قابی مربع شکل و ارتفاع 2 متری از بستر رودخانه در وسط این گذرگاه، جایی که دره بسیار تنگ می شود وجود دارد. ابعاد نقش برجسته تنگه واشی 6 متر در 7 متر بوده و در سمت راست تنگه بر روی کوه حجاری شده است. این اثر در واقع بزرگترین اثر حجاری دوره ی قاجار است که در آن پیکره 32 نفر شامل فتحعلی شاه قاجار و شاهزادگان در حال شکار حجاری شده اند چرا که این مکان یکی از شکارگاه های مهم سلطنتی طی آن دوران بوده است. در این نقش برجسته همچنین اشعار و نوشته هایی به خط نستعلیق در کنار نقوش مراسم شکار حک شده که این اشعار در مدح شاه قاجار است. خوب است بدانید که از دوران فتحعلی شاه تنها دو حجاری باقی مانده که اولی در چشمه عل شهرری قرار دارد و این نقش هم دومین نقش برجسته برجای مانده از آن دوران محسوب می شود.
