یک چیزهایی را خیلی ها اصلا خبر ندارند و وقتی برایشان تعریف می کنیم، چشم هایشان از تجب گرد می شود و با ناباوری می گویند: واقعا؟ راست می گویی؟ ورزنه از همین دست ندانستن هاست. اگر برای آدم ها تعریف کنیم که در قلب کویر ایران، در نزدیکی اصفهان، شهر کوچکی وجود دارد که فلامینگو ها به آنجا در رفت و آمدند و زنانش سپید پوش اند و ارگ تاریخی 3000 ساله دارد و در کنار تالاب رویایی اش تپه های شنی وجود دارد احتمالا از تعجب چهار شاخ بالای سرشان سبز می شود. ورزنه یک چنین جایی ست. در صد کیلومتری شرق اصفهان، شهر کوچکی وجود دارد که از هر جهت ممتاز است. هم طبیعت زیبایی دارد، هم از جاذبه های تاریخی برخوردار است. برای رفتن به ورزنه یک سفر 3 یا 2.5 مناسب ات. می توانیم چهارشنبه شب از تهران حرکت کنیم تا برای صبحانه ورزنه باشیم. سال های پیش گردشگران یا در طبیعت چادر می زدند یا در خانه های محل اقامت می کردند. اما به لطف همت یک ملم خوش ذوق به نام آقای خلیلی اولین اقامتگاه سنتی ورزنه هم از 2 سال پیش به راه افتاده است و اسم آن را چاپاکر به معنای چاه پای دیوار گذاشته اند. چاپاکر سرویس خواب برای استراحت دارد. وعده های غذایی در آن سرو می شود و در بافت قدیمی شهر ورزنه واقع شده. بعد از صرف صبحانه به سمت تالاب گاوخونی می رویم. این تالاب بین المللی در سال های گذشته به دلیل بستن و خشک شدن زاینده رود رو به نابودی است. اما هنوز هم می توان نشانه هایی از آن شکوه و جلال گذشته را به چشم دید. به تالاب که می رسیم از کوه سیاهی بالا می رویم تا چشم انداز منطقه به خوبی زیر پایمان باشد. حتما آنجا باید از آقای خلیل بخواهیم تا داستان این کوه سیاه و تلاش سود جویان برای بهره برداری از آن و مبارزه مردم شهر برای حفظ آثار طبیعی شان را برایمان تعریف کند نت هیجان زده شویم و در ین حال افسوس بخوریم که این منطقه زیبا رو به نابودی است.
پایان قسمت اول
کویر ورزنه را بیشتر بشناسید
