این کتاب، یکی از تازه ترین گزارش های دیداری – نوشتاری از محله شهرنو است که نویسنده آن را در دهه چهل، همزمان با همان دوره ای که زکریا هاشمی و کامران شیردل به شهر نو توجه کردند، نوشته است.
نویسنده آنچه را این دو هنرمند با بیانی هنری مطرح کرده اند، به زبانی فاخر و با همان نگاه به دور از هرگونه پیشفرض، گزارش کرده است. در دهه چهل خورشیدی، او چند روزی به شهرنو می رود تا آنچه دیده را با زبانی موجز، تصویری و البته سخت جزئی نگر بنویسد.
در این دوره، ستاره فرمانفرماییان، بانی دانشکده خدمات اجتماعی، تحقیقی تحت عنوان طرح مطالعه روسپیان در شهر تهران در دست می گیرد و مجری آن عزت راستکار می شود. تحقیق به سه بخش تقسیم می شود: روسپیان خیابانی، روسپیانی خانه ای یا آنها که در خانه های امن به کار مشغول بودند و روسپیان شهر نو یا قلعه ای.
بخش پژوهش در حوزه روسپیان شهر نو، طی سال های ۴۷ – ۱۳۴۶ بر عهده محمود زندمقدم قرار می گیرد. حاصل این پژوهش چندجانبه تحت عنوان «روسپی گری در شهر تهران» در همان سال های پیش از انقلاب منتشر می شود و آنچه امروز در کتاب شهر نو منتشر شده، یادداشت های حاشیه ای آن تحقیق و حاصل مشاهدات و گفت و گوهای محمود زندمقدم با چندتن از تن فروشان، پااندازان، پزشک درمانگاه و رئیس پاسگاه و همچنین سرک کشیدن به تماشاخانه این محله است.
