چهار روز از جشنواره‌ی تئاتر فجر امسال گذشته‌است. در سی‌و‌چهارمین جشنواره‌ی تئاتر فجر قرار است از سه فعال پیشکسوت عرصه‌ی تئاتر قدر‌دانی بشود. راستی، چقدر این اسم‌ها برای ما آشنا هستند یا دست‌کم چهره‌ها؟ منیژه محامدی، بهزاد قادری و ایرج صغیری؟
اصلا مگر ما چند بار در سال تئاتر می‌رویم؟
پیشنهاد این هفته‌ی ما این است که سالن‌های تئاتر را از تنهایی در آوریم. برویم و در روزهایی که قرار است برای تئاتر ما شبیه «جشن» باشد کمی شلوغ کنیم. خیلی نگران بلیط هم نباشید. البته چه بهتر که از قبل بلیط تهیه کنید اما اگر بلیط نداشته باشید هم سالن‌های خالی مشتاق گوش‌های شنوا و چشم‌های بینا هستند. بالاخره مستمع صاحب سخن را ... .
چشم بر هم زدن
نمایشی که برای دهه‌ی شصتی‌ها سرشار از نوستالژی‌‌های لوث نشده است. روایتی از جنگ و عشق و زندگی. چشم بر هم زدن چندی پیش در سالن کوچک «ارغنون» آوازه‌اش را به گوش اهل فن رساند.
رعنا
رعنا یک نمایش فولکوریک است. دختری که عاشق شده و با پافشاری بر عشقش در مقابل خان، ورد زبان مردم شده است. تجربه‌ای کمتر دیده شده در فضای تئاتر حرفه‌ای که احتمالا حرف‌هایی برای گفتن دارد.
