معرفی قبیله های ماسایی در منطقه حفاظت شده ماسایی مارای کنیا
قوم ماسایی از شناخته شده ترین اقوام آفریقا هستند که در مرز بین کنیا و تانزانیا و در دشت های دامنه کوه کلیمانجارو زندگی میکنند. جمعیت این قوم در حال حاضر نزدیک دو میلیون نفر تخمین زده شده است. قوم ماسایی به طور سنتی جنگجو هستند و گفته می شود که حوالی سال 1500 میلادی از جنوب سودان به دشت های امروزی محل زندگیشان مهاجرت کردند. ماسایی ها امروزه دامپرور و نیمه کوچ نشین اند و پوشش، ظاهر و آداب و رسومشان تفاوت بارزی با بقیه قبایل آفریقایی دارد. زنان ماسایی سرهای تراشیده و مردان ماسایی معمولا موهای بلند دارند. زنان زیورآلات رنگارنگ و بسیار در اندازه های گوناگون استفاده میکنند. سوراخ کردن گوش، لب و بینی برای آویختن گوشواره های بزرگ در این قبیله امری معمول است.
ماسايي هاي كنيا را 5 طايفه اصلي تشكيل مي دهند: ايلماكسن ، ايلائيسر، ايلمولئيان ، ايلتاآروسرو و ايليكومايي . هر كدام از طايفه ها نيز به شاخه هاي كوچكتري تقسيم مي شوند كه براي تمايز از يكديگر، هر كدام نشان و علامت مخصوص خود را دارند که در هر طایفه اعضا این نشان را روی بدن گله های دام حک می کنند. اصلی ترین سرمایه ماسایی ها گله های گاو است و بز و گوسفند در اولویت های پایین تری قرار دارند. زمین های ماسایی ها به قسمت های کوچک تقسیم می شوند که هر قسمت کراآل نام دارد. هر کراآل شامل 10 کلبه است که با پرچین های طبیعی از هم جدا میشوند. کلبه ها با خشت و علف ساخته شده و داخلشان را با پوست حیوانات تزئین می کنند.
با اینکه بیشتر وظایف کلبه ها و قبیله مثل ساختن کلبه ها، دوشیدن شیر گاوها، آوردن آب از راه دور و تهیه غذا به عهده زنهاست، آنها موقعیت تصمیم گیری در قبیله ندارند و موقعیت اجتماعی پایین تری نسبت به مردان دارند. در سوي مقابل ، مردان ماسايي به جنگجويي و دلاوري شهره هستند. نيزه و شمشيرهاي مخصوص ، از وسايلي است كه معمولا با خود حمل مي كنند. با اين كار، قدرت و صلابت يك مرد ماسايي براي همگان آشكار مي شود.
همان طور كه پيش از اين هم اشاره شد، «گاو» براي قبایل ماسایی بسیار با اهمیت است. این اهمیت نه تنها از جنبه مادی آن به عنوان دام، بلکه از جنبه معنوی است. ماسایی ها گاو را هدیه ای از جانب خدا می داننذ که باعث سلامتی و طول عمرشان است. یکی از غذاهای این قبیله در مناسبت ها و مراسم، شیر مخلوط شده با خون است! خوني كه از شاهرگ اصلي يك گوساله وحشي يا گاو بيرون مي آيد،با ارزش تر است . ايشان خون گاو را مي نوشند و معتقدند بدن را قوي و گرم مي كند. ماسايي ها اعتقاد دارند سلامتي و بركت ، با تعداد گله ها سنجيده مي شود.
به دليل زندگي آميخته با طبيعت اين قبيله ، در بسياري موارد به هنگام آموزش از حيوانات استفاده مي شود. مثلا سوار شدن بر پشت گاو وحشي يكي از اين موارد است . همچنين در قسمتي ديگر، يك گوساله وحشي ذبح مي شود و جوان بالغ بايد خون تازه آن را در همان لحظه از گردن حيوان بنوشد! از مواردي كه بيشتر در گذشته مرسوم بوده و در پايان دوره انجام مي گرفته است ، شكار شير با نيزه و در جنگل بود كه امروزه به دليل غيرقانوني بودن ، كمتر انجام مي شود. اكنون در پايان دوره ، جوان ماسايي مسائل جديدي آموخته ، بالغ شده و مي توان او را «موراني » (به معناي فرد بالغ ) ناميد.
موضوعي كه در تربيت كودكان (دختر و پسر) اهميت فراوان داد، آموزش آيين هاي مذهبي است ؛ اعتقاداتي كه سال هاي متمادي در نسل هاي مختلف باقي مانده است و حتي يكي از دلايل اصلي حفظ «وحدت » در ميان افراد قبيله به شمار مي آيد وحدتي كه باعث حيات قبيله تا به امروز است .
