موسیقی بومی مغولستان نیز شباهت زیادی با اقوام آسیای میانه دارد. سازها عمدتاً سیمی هستند و نوعی آهنگ سنتی بنام اورتین دو در موسیقی آن کشور رایج است به ترانه طولانی معنی می‌دهد.
تم بیشتر این آوازها ستایش، وطن‌پرستی، احساس غربت، عروسی و عشق است. از ویژگی‌های اصلی این آهنگ‌ها می توان به اصطلاحات زیاد، گستردگی، ملودیک بودن و ریتم طولانی اشاره کرد.
مردم مغول، قوم موزیکالی هستند. در هر چادر مغولی آهنگ‌هایی که از نسل های پیش از خود به ارث برده‌اند شنیده می‌شود. بسیاری از آوازهای محلی مغولی کیفیت بالایی دارند و گنجینه ای از موسیقی به شمار می‌روند که ارزش آنها قابل سنجش نیست.
آوازهای مغولی ملودی بسیار دلنشین و منحصربه فردی دارند که جامعیت مردم مغول را منعکس میکند. مهم نیست که کجای این کره خاکی هستید، با شنید تن صدای آوازهای مغولی خود را در میان علفزارهای مغولستان در کمال صلح و آرامش می یابید. مغولستان داخلی سرزمین بسیار پهناوری است و سبک‌های زندگی آن در مناطق مختلف متفاوت است و همین باعث خلق آوازهای مختلف در این منطقه شده است.
