طبیعت‌گردی استپ

منابع تفرجی انسانی استپ

استپ‌ها و علفزارها همواره به سبب مزیت‌های نسبی که پوشش گیاهی و آب و هوای آن داشته است٬ به عنوان چراگاه و دیمزار مورد استفاده‌ انسان بوده است و در جوار بسیاری از مراتع قشلاقی٬ آبادی ها در قالب یه جا نشینی برای تولید محصولات دامی و زراعی شکل گرفته است. در مقابل مراتع قشلاقی نیز پذیرای نوعی معیشت هماهنگ شده با نظام طبیعت و پدید آمدن زندگی کوچ‌رو است که نظام اجتماعی ـ‌ فرهنگی مختص به خود را دارد که به عنوان زندی عشایری در کشور شناخته می‌شود. چنین رویه‌ای در تکامل و هماهنگی معیشت انسانی با آهنگ طبیعت به پشتوانه پیشینه تاریخی و فرهنگی مختص به خود اغلب با جاذبه‌های کم نظیر گردشگری به ویژه گردشگری فرهنگی همراه است که با اختصاصات در نظر گرفته شده برای اکوتوریسم نیز هماهنگ است. در واقع استپ‌ها نه تنها به سبب ویژگی‌های ممتاز چشم‌اندازی که به سبب عمق میدان وسیع و زاویه دید باز با تشکیلات طبیعی تزیین شده با کف‌پوش سبز دارند در کنار زندگی چادرنشین عشایر و آئین‌های خاص خود که با تولیدات طبیعی و صنایع دستی به خصوص نیز همراه است٬ به یکی از زمینه های پرجاذبه گردشگری در طبیعت تبدیل شده است. کشورهایی مانند مغولستان٬ قزاقستان و ... از استپ‌های خود و زندگی عشایری در جذب گردشگری بین المللی اقدامات موثری انجام داده‌اند.

فعالیت‌های تفرجی در گردشگری استپ

فعالیت‌های تفرجی در علفزارهای طبیعی منبعث از ظرفیت‌های محیطی و فرهنگی است. البته این فعالیت‌ها شاید نسبت به دیگر فعالیت‌های تفرجی٬ قدری با محدودیت در تنوع همراه باشد. فعالیت ‌های متکی به منابع تفرجی طبیعی و انسانی در استپ٬ تحت تاثیر نوع و گستره علفزار٬ توپوگرافی٬ نوع و تراکم پوشش گیاهی٬ ویژگی‌های اراضی پیرامون آن به ویژه تنوع و تراکم کاربری اراضی٬ گروه‌های عمده جانوری همزیست آن٬ ویژگیهای اجتماعی و فرهنگی جوامع محلی پیرامون و زیر ساخت‌های گردشگری قرار دارد.