ساكنان اين روستا شيعه دوازده امامی هستند، ولي در گذشته زردشتيان هم در آنجا سكني داشته اند . اعتقادات مذهبي در ميان مردم روستا نيرومند است .منطقه ابوزيدآباد بخشي از اراضی بيابانی و كم عارضه و ماسه ای منطقه است و ناهمواری عمده آن تپه های ماسه ای است كه بيشتر در خاور ابوزيدآباد ديده مي شود . ابوزيد كه ناحيه ای كويری، شوره زار، باتلاقی و ريگستانی توصيف شده، در گذشته منتهی اليه و سرحد شرقی منطقه كاشان و جزء نواحي گرمسيری و قشلاقی آن شهرستان و در واقع آخرين آبادی معتبر در حاشيه كوير بوده است . ابوزيد آباد دارای اقليمی بيابانی با تابستانهای بسيار گرم و خشك و زمستانهای معتدل است. متوسط دمای سالانه آن حدود ۲۰ سانتی گراد است ولی در تابستان گاه دمای هوا از ۴۰ سانتي گراد فراتر مي رود. اختلاف متوسط دمای آن در زمستان و تابستان قابل توجه و تا ۲۸ سانتي گراد است. ميزان باران سالانه آن بين ۱۰ تا ۱۴ سانتی متر است كه تماماً در نيمه سرد سال می بارد (۷۰% در سه ماه زمستان). هوای آن در تابستان كاملاً خشك است . در نيمه سرد سال غالب بادهای آن شمالي و شمال غربی است و اغلب خنك و باران زاست، در حالی كه بادهای تابستانی كه بيشتر از مشرق و جنوب شرقی می وزد، گرم و سوزان و همراه با ماسه و گرد و خاك فراوان است. اين بادها در معيشت كشاورزی ابوزيد آباد آثار منفي و خسارت باری به جا می گذرد .
ابوزيد آباد نمونه كاملی از يك آبادی بيابانی است كه سيمای ظاهری آن در طول قرنها تحت تأثير مقتضيات خاص محيط جغرافيايی آن تحول پيدا كرده و امروزه هم تا حدی دست نخورده مانده است. و احدهای مسكونی آن از محوطه هایی تشكيل شده كه گرداگرد آن را تاقهايی برای مقاصد مختلف اشغال كرده است. ديوارهاي خشت و گلی ضخيم و پشت بامهای گنبدی از خصوصيات خانه های ابوزيد آباد است. از ديگر مشخصات واحدهای مسكونی آن وجود هشتي و دالان و بادگير در خانه هاست. از ويژگيهای مساكن بيابانی ايران، زيرزمين است كه در ابوزيد آباد به علت سست بودن خاك و بالا بودن سفره آب زيرزمينی چندان رواج پيدا نكرده و در سال مذكور تنها ۲۷% خانه ها دارای زيرزمين بوده اند . در ۱۳۵۶ش؛ ۷۵% واحدهای مسكونی دارای آغل بوده اند كه خود از اهميت دامداری در آنجا حكايت مي كند. در بيشتر خانه های ابوزيد آباد چاههايي كم عمق برای تهيه آب آشاميدنی و رفع نيازهای خانگی حفر مي كنند. در همان سال ۵۳% از منازل دارای چاههايی به عمق ۸ تا ۱۲ متر بوده اند. در ابوزيد آباد چند انبار عمومي نيز وجود دارد. قلعه بزرگ ابوزيدآباد به وسعت ۲-۵۰۰۰ در زمان حكومت نايب حسين كاشی در ۱۳۲۷ق/ ۱۹۰۹م ساخته شده و به نام پسر او به قلعه سردار معروف شده است. در آن زمان هر خانواده ابوزيد آبادی در قلعه، محلی مخصوص به خود داشته كه در مواقع لازم از آن استفاده می كرده است، ولی امروزه از اين قلعه به عنوان انبار علوفه و كاه استفاده مي شود. قلعه ها هسته مركزی آبادی ابوزيدآباد را به خود آورده و تمام خانه ها و مساكن دورادور قلعه ها ساخته شده اند .
اين آبادی هفت مسجد دارد. مهم ترين آنها مسجد جمعه است كه بيش از ۲۰۰ سال پيش بنا شده است. ساير مساجد عبارتند از سحرگاه، رئيس، عبدالرحمن، صاحب الزمان، درب زيارت و محله. ابوزيد آباد داراي يك زيارتگاه است كه ظاهراً مرقد عبدالله ابن علي بن ابراهيم بن عبدالله بن اميرالمؤمنين علي (ع) است كه گنبد بقعه آن در ۱۲۶۳ق/ ۱۸۴۷م به وسيله حاجی حسين نام ابوزيد آبادی از كاشی پوشيده شده است.
اهالی ابوزيد آباد كه در گذشته با زراعت و هيزم كشي زندگي را مي گذراندند ، امروزه مانند ساكنان ساير دهات اين منظومه از راه زراعت، باغداری، دامداری و قالی بافی امرار معاش مي كنند.
زراعت در ابوزيد آباد به صورت سنتی انجام مي گيرد. كمی منابع آب و شور بودن خاك مانع از تحول بزرگی در امر زراعت است. ابوزيد آباد علاوه بر زمينهايی كه به وسيله قنات اصلی روستا آبياری می شود، دارای چهار مزرعه است: مزرعه زهرائيه در گوشه شرقی روستا؛ مزرعه همت آباد در مغرب؛ مزرعه سرافرازی در جنوب؛ مزرعه حاجي آباد در جنوب غربي .
منبع آبياری ابوزيد آباد يك رشته قنات است،ولي با وجود لای روبيهای سالانه ميزان آبدهی آن همواره كاهش يافته است. در مزرعه های وابسته، در سالهای اخير چاههای عميق و نيمه عميق چندی حفر كرده اند كه بعضی بدون مطالعه كافی با هزينه های هنگفت حفر شده و جنانكه بايد بازده اقتصادي ندارد علاوه بر اينها در مزرعه سرافرازی يك رشته قنات وجود دارد كه در سالهای اخير به علت كاهش آب و پايين افتادن سطح آن در مظهر قنات با تلمبه از آن استفاده می شود. اراضي قناتي روستا كه در گذشته تيول محمد تقي ميرزا بوده به ۱۴۶۵ سهم تقسيم شده است. كوچك ترين واحد در نسق آبياري ابوزيد آباد مسرجه است كه برابر با حدود ۱۰ دقيقه جريان آب قنات است و بزرگ ترين آن طاق است كه معادل ۷۵ مسرجه يا حدود ۱۲ ساعت جريان آب قنات است. گردش آب بر اساس قرعه كشي معروف به سپاه بشك است كه در گذشته نظارت آن بر عهده ميراب بود و امروزه زير نظر رئيس انجمن ده اداره مي شود .
در سالهای دهه پنجاه تلاشهای مؤثری در زمينه تثبيت شنهای روان در اطراف روستا به عمل آمده و مقادیری جنگل مصنوعی ايجاد گرديده كه مقداري از زمينهای زراعتی را از ميان برده و در نتيجه آب چاهها به علت كمبود زمين بلااستفاده مانده است .
قالي بافي سنتي در ابوزيد اباد سابقة نسبتاً طولاني دارد و كمتر خانه اي مي توان در آنجا يافت كه در آن محلي به قالي بافي تخصیص نيافته باشد. در ۱۳۵۵ ش در اين روستا ۷۲۴ دار قالي وجود داشته است كه ۹۱۶ نفر از ساكنان در آنها به كار مشغول بوده اند . در ابوزيد آباد بيشتر قاليچه و پشتي بافته مي شود و مواد اوليه و طرحهاي آن از كاشان فراهم مي گردد .
اين روستا، به علت درآمد نسبتاً زيادي كه از طريق باغداري و قالي بافي عايد ساكنان آن مي شود، از روستاهايي است كه به سرعت رو به توسعه مي رود. در ۱۳۶۰ ش داراي ۴ دبستان و يك مدرسة راهنمايي و يك دبيرستان بوده است. علاوه بر اين دفتر پست، آب، برق، مركز توزيع نفت، درمانگاه و شركت تعاوني روستايي داشته است .
